Wielkie szczęście. Życie mnichów. Opowieść

Opis

Benedyktyński klasztor w Fontgombault. Zobacz, jaki jest na co dzień – zdaje się mówić Nicolas Diat. „Och, nie wydarzy się nic spektakularnego – pisz. – Ale rozgorzeją nasze serca. Odczujemy delikatny powiew tajemniczej łaski. Popatrzymy na światło przenikające kościół opactwa, drzewa w sadach tańczące na wietrze, mnichów idących w oddali, ku wzgórzom. Gregoriańskie nuty wzbiją się na mistyczne wyżyny. Będziemy znów dziećmi zachwyconymi wspaniałymi procesjami. I będziemy milczeć. I ujrzymy piękny, wspaniały , łagodny uśmiech mnichów.”

Tymi słowami Nicolas Diat otwiera Wielkie szczęście. To bardzo obrazowa opowieść, chwilami intymna. Jest zaproszeniem do radości doskonałej, do odkrywania życia, jakiego nie znamy.

Wkraczamy więc niespiesznie w ponadczasowy świat, trochę nierzeczywisty niczym zakazane miasto albo idealne społeczeństwo. Przez rok podążamy śladami benedyktynów z tego opactwa w Berry we Francji. Towarzyszymy im w ich modlitwie i pracy. Jesteśmy z nimi na uprawnych polach i w refektarzu, w sadzie i w bibliotece. Razem z mnichami przyjmujemy gości i wespół z nimi uczestniczymy we wczesnorannych wigiliach. Doświadczamy ich chwil rekreacji i godzin ciężkiej pracy. A gdy zamkniemy tę książkę i drzwi opactwa, nie będziemy już tacy jak wcześniej…