Upojeni Bogiem

Opis

Warto głębiej wejrzeć w Pismo Święte, odnaleźć cząstkę siebie i swojej duchowej drogi w wojownikach izraelskich ufających Bogu, w zbuntowanym Jonaszu, krnąbrnym Locie, gadatliwej Marcie. Warto dostrzec własne tęskonoty i wiarę w moc dobra w Danielu – mężnym wybawicielu Zuzanny, w hojnym sercu Abrahama, w ufnym Elizeuszu, wyczekującym Jezusa Bartymeuszu, zasłuchanej w Mistrza Marii.

Warto spojrzeć inaczej:
– na Jezusa, Boga szukającego ludzkiej przyjaźni i czekającego na kogoś, kto do Niego przyjdzie, usiądzie u Jego stóp i powie: "Jestem tu. Mów. Opowiedz mi o sobie. Powiedz mi, Kim jesteś"
– na chrześcijaństwo, jak na dobre, upojne wino, bo Bóg, jeśli tylko Mu pozwolisz, dokona w tobie cudu przemiany wody w wyborne wino
– na miłość, bez której życie jest nic nie warte, dlatego trzeba szukać sposobó na to, żeby kochać
– na modlitwę, która ma tylko jedną właściwą cechę: albo jest, albo jej nie ma, nie potrzebuje żadnych zdolności, przygotowań…
– sarament spowiedzi, który wymaga poszukiwań i czasem odwagi, żeby nie pozwolić, by w konfesjonale działy się rzeczy złe i odejść,
– na grzech, z którym walka jest istotną częścią naszego chrześcijańskiego podążenia ku Bogu, ale trzeba ją dobrze umiejscowić względem innych rzeczywistości naszej wiary.

Warto przekroczyć ciasną bramę i wejść na drogę prowadzącą do Boga – drogę szeroką, gdzie jest miejsce dla każdego i drogę, która upaja szczęściem. Warto zdjąć sobie z oczu zasłonę i dostrzec, po co Bóg mnie stworzył, do czego mnie zaprasza, i gdzie jest moje szczęście.

Boga nic nie jest w stanie od nas odrzucić. On stworzył nas po to, żeby z nami być i przez to bycie dać nam pełnię szczęścia i pełnię radości.