Syryjskie Hymny o Maryi. Św. Efrem, Ps. Efrem, Św. Jakub z Sarug

Opis

Utwory św. Efrema (ok. 306-373) i anonimowe powstałe w jego kręgu oraz innego wielkiego poety Jakuba z Sarug (451-521) zaliczamy do poezji syryjskiej. Jest ona głęboko zakorzeniona w Biblii. Wynika to z ówczesnego przekonania, że żadne słowa nie są w stanie opisać niepojętego Boga. Można więc o Nim mówić jedynie za pomocą biblijnych obrazów wyjaśnianych alegorycznie lub symbolami i skojarzeniami. Jest to poezja zadziwienia nad Wcieleniem Syna Bożego, a jednocześnie nad dziewictwem i macierzyństwem Maryi.

Czytając hymny Efrema, widzimy Maryję jako jaśniejącą niesłychaną wprost pięknością i świętością. Święty porównuje Jej czystość do bezgrzeszności samego Chrystusa, w czym widziano zapowiedź nauki o Niepokalanym Poczęciu. Tymczasem w twórczości Jakuba z Sarug dostrzegamy fascynację dobrocią Bożą i pięknem świata oraz przekonanie, że bardziej godne Boga jest raczej opiewanie niewypowiedzianej tajemnicy niż jej „bezwstydnie badanie”.

Teksty te przyczyniły się do rozwoju kultu maryjnego w Kościele.

Tom 36 w serii Biblioteka Ojców Kościoła.