Święty Andrzej Bobola. Obrońca wiary. Patron Polski na trudny czas. Rozważania i modlitwy

Opis

Św. Andrzej Bobola urodził się w roku 1591 w Strachocinie koło Sanoka. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i w roku 1622 został wyświęcony na kapłana. Pełnił najpierw obowiązki kaznodziei i moderatora Sodalicji Mariańskiej w Wilnie. Jako wędrowny misjonarz od roku 1636 utwierdzał w wierze katolickiej liczne rzesze wiernych w trudnych dla Kościoła czasach. Zginął śmiercią męczeńską w Janowie na Polesiu w roku 1657, zamęczony z nienawiści do religii katolickiej. Został kanonizowany w roku 1938. Jego ciało spoczywa w kościele jezuitów w Warszawie.

Pius XII w encyklice poświęconej św. Andrzejowi Boboli pisał do Polaków: „Im zuchwalej ludzie nienawidzący Boga i nauki chrześcijańskiej występują przeciw Chrystusowi i Kościołowi, tym gorliwiej powinni katolicy żywym słowem, a najbardziej przez świetlany przykład swego życia przeciwstawiać się im, zachowując zawsze poszanowanie dla osób, ale stając mężnie w obronie prawdy. A choćby w tej pracy spotkać ich miały różne przeciwności oraz utrata czasu i mienia, niech nigdy nie cofają się. Niech wszyscy jako we wzór wpatrują się w męstwo świętego Męczennika Andrzeja Boboli, niech nieugiętą jego wiarę sami zachowują i na wszelki sposób bronią. Niech Polacy, idąc za jego świetlanym przykładem, mają za największą chwałę swojej Ojczyzny, jeżeli przez nieugięte naśladowanie niezachwianej cnoty przodków to osiągną, żeby Polska zawsze wierna była dalej <przedmurzem chrześcijaństwa>”.

W powyższych słowach powinniśmy odnaleźć się dziś na nowo. Czy św. Andrzej nie zadaje kolejnemu pokoleniu do odrobienia lekcji męstwa i walki z obojętnością, widoczną w rozmiękczaniu przykazań i obyczajów? Dziś w wielu sprawach naszej Ojczyzny potrzeba równie intensywnej modlitwy, jak czynili to nasi przodkowie.

Święty Andrzeju, wielki Orędowniku Polski, módl się za nami!