Kiedy zapada noc. Droga modlitwy wewnętrznej

Opis

Modlitwa nie jest dziełem naszych własnych zabiegów i starań. Prawdziwa modlitwa istnieje w nas niejako od zawsze.

Na drodze ku większej prostocie modlitwy niezawodnym przewodnikiem jest św. Jan od Krzyża (1542-1591). Kiedy nazywamy go mistrzem upraszczania modlitwy, czyż nie wskazujemy na ważny aspekt jego zadania wobec kościoła? Jan bowiem naucza, byśmy na modlitwie byli mniej gadatliwi, mniej aktywni, a nade wszystko rezygnowali z poziomu „zmysłowego”, emocjonalnego, na rzecz o0dnadywania głębszych pokładów, które on nazywa „duchem”. Tam przestajemy kierować się naszymi uczuciami, które z natury są kapryśne i zmienne.

Przejście z poziomu zmysłów na poziom ducha nazywa się „nocą zmysłów”. W niej dokonuje się przejście od medytacji do kontemplacji. W języku Jana od Krzyża medytacja jest modlitwą czynną, w której zgłębiamy tajemnice wiary, rozmawiamy z Panem, czyli krótko mówiąc – korzystamy z władz naszej duszy. Kontemplacja zaś jest modlitwą bardziej milczącą, w której stajemy ogołoceni wobec pełnego miłości Bożego spojrzenia i pozwalamy, aby ono nas przenikało. Tutaj w miejsce słów wchodzi milczenie i zasłuchanie.