Diagnostyka chorób ducha

Opis

Arystoteles, starożytny gigant filozoficznej myśli o człowieku mawiał: "Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn". Stwierdzenie gorączki nie jest równoznaczne z rozpoznaniem jej przyczyny i nikt o zdrowym rozsądku nie uzna gorączki za chorobę, lecz jedynie jej symptom. Z wnętrzem człowieka sprawy mają się podobnie. Pretensjonalny styl życia bywa objawem egzystencjalnego niespełnienia, a wybuchy opryskliwości – rozkrzyczaną obroną kruchuteńkiego wnętrza. Nie jeden chrześcijanin, próbując sobie poradzić z wewnętrznymi problemami, całość swoich sił angażuje w zwalczanie jedynie ich objawów. I tak powstają niezliczone postanowienia zaczynające się od "nie": "Nie będę się złościł, nie będę przeklinał, nie będę sięgał do wulgarnych treści itd.". I zamiast leczyć przyczynę, pudruje się niewygodne objawy. Przez pierwszy tydzień rezultaty bywają obiecujące, ale później wszystko wraca do punktu wyjścia, z tą różnicą, że dochodzi nowa frustracja: "I znowu nie dochowałem podjętych postanowień". To niekończący się bieg po okręgu. To jak smarowanie maścią głębokiej rany, która potrzebuje chirurga i silnego antybiotyku. Takie działanie nie przyniesie trwałych efektów. Zastosowanie doraźnich środków nie sprawdza się na dłuższą metę.