Błaganie Odkupiciela „z głośnym wołaniem i płaczem” do poświęconych Mu dusz

Opis

29 marca 1936 r. Odkupiciel skierował „Błaganie” do francuskiej zakonnicy, a następnie dyktował jej przez kilka lat komentarze do swojej prośby. Ona doskonale je pojęła i na nie odpowiedziała. Podjęła bowiem misję szerzenia „Błagania” i nieustannie się modliła, aby było ono poznane przez wszystkie dusze, zwłaszcza konsekrowane – kapłanów i osoby zakonne – do których odnosi się ono w szczególności. Zrozumiane i praktykowane „Błaganie” miało stać się jednym ze środków, jakim Najświętsze Serce posłużyło się, aby ocalić świat.

O, nie ukrywajcie tego skarbu, gdyż pozbawilibyście się wielu łask i sprawilibyście Mi wielkie cierpienie! Raczej ujawniajcie go, jak to tylko możliwe! Błagam was o to. Nadeszła godzina, w której skarb Mojego „Błagania” powinien iskrzyć się coraz bardziej w duszach, aby się rozszerzyło moje wielkie odkupieńcze Królestwo. W tej sprawie liczę zwłaszcza na was. Nie zawiedźcie Mojego oczekiwania.