Wszyscy kochać mnie będą. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus

Opis

W moich rozmowach z s. Immakulatą, prowadzonych na przestrzeni wielu lat, dominował nieodłączny ich motyw: jak łączyć „ziemię z Niebem”. Intelektualnie przyzwyczajona do rozdzielania sfery sacrum i profanum, przeżywałam dziwność istnienia w towarzystwie Siostry. Starała się mnie przekonać, że to rozdzielanie jest nieracjonalne, że te dwie sfery nie łączą się od święta, w niedzielę czy uroczystości kościelne bądź na modlitwie, ale na co dzień są scalone; że obecność Boga i świętych jest tu i teraz, w każdej chwili; że rozmowa z nimi w zwykłych, codziennych sytuacjach jest efektywna, tylko trzeba ją podejmować.

Przekonanie św. Jana od Krzyża: „Moje są niebiosa i moja jest ziemia, moje są narody, moi grzesznicy i sprawiedliwi!…” – wybrzmiewa już w wieku dziecięcym Tereski, który biografowie, w tym s. Immakulata, etykietują zwrotem, sytuacyjnie określonym: „biorę wszystko”. Tak jak bierze bez ograniczeń i zastanawiania się małe dziecko i dojrzały mistyk w poczuciu pełni miłości rodziców, bliskich i Boga. Skoro „wszystko jest moje”, to nie tylko „biorę wszystko”, ale i „wszyscy kochać mnie będą”. Tak więc tytuł, który nadała Siostra Immakulata swej książeczce jest kapitalnym skrótem małej doktryny św. Tereski z Lisieux, a zarazem wielkiej karmelitańskiej mistyki i ewangelicznego przesłania miłości.

Anna Grzegorczyk