Kalwaria i Msza Święta

Opis

Najdonioślejszym aktem w życiu Chrystusa była Jego Śmierć. Śmierć zawsze jest doniosła, ponieważ stanowi przypieczętowanie przeznaczenia. Każdy umierający jest bohaterem dramatu, a dramat umierania jest święty. To dlatego dawna literatura, która opisywała emocje towarzyszące śmierci, nigdy nie straciła na aktualności. Lecz spośród wszystkich śmierci, jakie miały miejsce na przestrzeni dziejów ludzkości, żadna nie była ważniejsza od śmierci Chrystusa. Wszyscy, którzy się kiedykolwiek urodzili, przyszli na świat, aby żyć; jedynie nasz Zbawiciel przyszedł na świat aby umrzeć. Śmierć była tragicznym kresem życia Sokratesa, lecz w życiu Chrystusa była ona koroną. On sam powiedział, że przyszedł aby dać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20,28); że nikt nie mógł odebrać mu życia, ale że On sam miał je oddać.

Jeśli zatem śmierć była najważniejszą chwilą, dla której Chrystus żył, była ona tym jednym wydarzeniem, które z Jego woli miało zostać zapamiętane. Chrystus nie prosił, aby ludzie zapisali Jego słowa  w jakiejś świętej księdze; nie prosił, aby Jego życzliwość została zapamiętana przez historię; poprosił, aby ludzie pamiętali o Jego śmierci. I aby ta pamięć nie przybrała formy chaotycznej ludzkiej narracji, On sam ustanowił dokładny sposób, w jaki należy wspominać Jego śmierć.

(Fragment książki)