Dopóki mamy twarze

Opis

Dopóki mamy twarze to niemal nieznane w Polsce arcydzieło C. S. Lewisa, autora Opowieści z Narnii; jego ostatnia powieść, napisana dla dorosłych czytelników.
W starożytnej krainie Glome, gdzie czci się krwawą boginię Ungit,
dorastają dwie królewskie córki: piękna i tak brzydka, że zakrywa twarz
welonem. Gdy na królestwo spadają plagi i nieszczęścia, świątynia Ungit
żąda krwawej ludzkiej ofiary, która ma odwrócić gniew bogini. Ofiara
zostanie złożona tajemniczej Bestii, mieszkającej w cieniu Szarej Góry.
Oczy kapłanów Ungit zwracają się na mieszkańców Pałacu…
Dopóki mamy twarze to historia miłości, opowieść o walce
między rozumem a pierwotnymi siłami, o prawdzie i fałszu, wierze i
złudzeniu. To ostatnie słowo jednego z ojców gatunku fantasy jest
niewątpliwie wielką literaturą, a zarazem arcydziełem mistrza
wyobraźni, powieścią o sensacyjnej akcji, pełną tajemniczości i grozy,
historią przykuwająca od pierwszej do ostatniej strony.
Książkę można czytać jako wciągającą opowieść o mieszkańcach
barbarzyńskiej krainy leżącej w cieniu Szarej Góry, ale także jako
opowiedziany na nowo starożytny mit, wieloznaczną historię, która mówi
o człowieku – istocie zależnej od swojej cielesności, mściwej i
zazdrosnej, a jednocześnie tęskniącej do doskonałości i piękna. To
także opowieść o problemie wiary – o tych, którzy uwierzyli i o
wątpiących.