Ocalona aby mówić

Opis

Słyszałam, jak mordercy wołają mnie po imieniu. Byli po drugiej stronie ściany, oddzieleni ode mnie nispełna calową warstwą cementu i drewna. Ich głosy brzmiały zimno, twardo, zawzięcie.
– Ona tutaj jest… Przecież wiemy, że gdzieś tu… Znajdźcie ją, znajdźcie Immaculee! – Głosów było wiele, wielu morderców. Mogłam zobaczyć ich w myślach: moi dawni znajomi i sąsiedzi, ci, którzy niegdyś witali mnie z miłością i serdecznością, a którzy teraz przeczesywali dom z włóczniami i maczetami w ręku, wykrzykując moje imię.
– Zabiłem już 399 tych karaluchów – mówił jeden z nich – Immaculee będzie 400. Co za okrągła liczba!